Motywacja

Moją motywacją do działania jest złość. Zazwyczaj. Wewnętrzny przymus wyładowania jej poprzez wysiłek (czy to fizyczny, czy umysłowy). Kiedy coś mnie dręczy zwykle biorę się za sprzątanie albo nowe działanie.
Dziś wybrałam długi, bezcelowy spacer.

Właśnie pokonuję ostatnie metry mojej 12-kilometrowej podróży. Podróż do sklepu- 6 km w jedną stronę, tylko po to, żeby kupić ciasteczka owsiane, które są jednymi z niewielu słodyczy, które mogę jeść przy skazie białkowej Poli. Dwie przerwy na karmienie, 2,5 godziny na przemyślenia podczas pchania sporego ciężaru (wózek 15 kg + Starsza 12 kg + Mała 6 kg).

Jakie przemyślenia przyniósł dzień dzisiejszy?
Czasami nie można odpuścić. Po prostu nie można. Trzeba bronić swojego zdania i swoich przekonań. Trzeba walczyć o swoje, choćby wszyscy dokoła powtarzali, że nie mamy racji.

Wykorzystuj każdy dzień maksymalnie. Codziennie zrób coś wartościowego, z czego możesz być dumna. Nie pozwól, żeby którykolwiek dzień minął tak jak każdy inny- naucz się nowego słowa w obcym języku, zaśpiewaj dzieciom nową piosenkę, naucz się przygotowywać potrawę, którą zawsze chciałaś zrobić lub chociażby pójdź na spacer inną drogą niż zawsze. Monotonia to wróg mam, które i tak otaczają się rutyną (codziennie kąpiel o tej samej porze, nocne karmienia, zmiany pieluszki, odprowadzanie dziecka do przedszkola ;) ).

Rodzina to największa wartość, pielęgnuj swój związek i relację z dziećmi.

Pozdrawiamy po wykańczającej podróży! Na pewno jeszcze nieraz ją powtórzymy :)